นำเรื่องเสียวกลับมาแล้วนะคะ 💖☺️ เชิญอ่านกันให้จุใจไปเล้ยยย — — — …หลายคนคงทราบกันดีว่า ช่วงที่ผ่านมา มันเป็นช่วงที่แสนจะลำบาก ปัญหามากมายรุมเร้าจนไม่รู้จะต้องแก้ไข หรือทำอะไรก่อน เหมือนกับการชกกำแพงหิน ยิ่งเราออกแรงชกมากแค่ไหน ก็ยิ่งสะท้อนกลับความเจ็บปวดกลับมาเท่านั้น ——— จะให้เล่าถึงความทุกข์ช่วงที่ผ่านมา กวางคงบ่นได้เป็นหน้ากระดาษ แต่ที่มาเขียนในวันนี้ กวางอยากจะเล่าถึงคนๆ นึงมากกว่า คนที่พากวางล่องลอยไปตามลำธารแห่งอารมณ์ จนทำให้ลืมเกี่ยวกับเรื่องราวน่าปวดหัวไปได้หลายวัน ———- ตอนนั้นในกล่องข้อความและคอมเม้นท์กวางเด้งขึ้นรัว มีหลายคนมาให้กำลังใจ บางคนผิดหวัง บางคนด่าซ้ำเติม จนกวางกลัวที่จะเล่นโซเชียลเลยล่ะ แค่หยิบขึ้นมาดูก็รู้สึกคลื่นไส้อยากจะอ้วกแล้ว ———- แต่สายตากวางก็ยังดันเหลือบไปเห็นหนึ่งข้อความจากคนที่ไม่ได้พูดคุยกันมานาน กวางจึงเลือกที่จะเปิดอ่าน มันเป็นข้อความให้กำลังใจจากครูคนหนึ่ง ไม่ขอบอกนะคะ ว่าเป็นครูที่สอนกวางตอนระดับชั้นไหน วิชาอะไร แต่ถ้าแกผ่านมาเห็นคงรู้ตัวดี ———- พอได้อ่านข้อความ น้ำเสียงแกก็ลอยตามมาทันที สมัยที่ยังเรียนกับแก กวางก็เคยปรึกษาพูดคุยหลายๆ เรื่อง คำตอบของแกถึงแม้จะตรงไปบ้าง แต่มันก็คือความจริง เหมือนยาล่ะมั่ง ที่ขมแต่ก็ดี ———- ทีแรกกวางกะจะพิมพ์แค่ขอบคุณ และบ่นทิ้งท้ายไปนิดหน่อยตามประสา แต่ไปๆ มาๆ ก็คุยกันยิงยาวต่อเนื่องหลายวัน สุดท้ายครูแกก็ชวนไปเที่ยวพักผ่อน ทำบุญเก้าวัดช่วงสุดสัปดาห์ที่จังหวัดแห่งหนึ่งใกล้กรุงเทพ เผื่อจะสงบจิตสงบใจลงได้บ้าง ———- ช่วงที่ลำบากใครเสนอที่พึ่งมา หากดูไว้ใจได้กวางก็รีบคว้าไว้ ไม่ต่างจากคนตกน้ำที่มีขอนไม้ลอยมา อีกอย่างไปแค่เช้าเย็นกลับไม่น่าจะมีอะไรเสียหาย ———- วันนัดหมาย กวางแต่งตัวน่ารักให้เข้ากับการไปว้ดไปวา สวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวเข้าคู่กับกางเกงขายาวสีขาว ครูแกขับรถเก๋งญี่ปุ่นคันเก่ามารับตั้งแต่เช้า ถึงจะไม่เจอกันนาน แต่หน้าแกก็ยังเหมือนเดิม ทั้งรอยยิ้ม สไตล์การพูด อาจจะเพิ่มริ้วรอยและตีนกาขึ้นมานิดหน่อย ตามปกติของคนเริ่มมีอายุ ———- รถคันเก่าวิ่งไปตามถนนเส้น 340 ออกจากเมืองกรุงทิ้งความทุกข์เอาไว้ด้านหลัง ครูยังชอบเปิดเพลงเพื่อชีวิตไม่เปลี่ยน กวางนั่งมองวิวข้างทางมีแต่ต้นไม้ที่ไม่รู้จัก ทุ่งนา มันเข้ากับเพลง ฝนจางนางหาย ที่ครูแกเปิดและฮัมไปด้วยอย่างประหลาด กวางเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าบขสคันน้อยคันนี้จะไปจอดที่ไหน ———— ระหว่างทางครูแกบอกว่า จะพากวางแวะไปทานอาหารร้านนึง และขอพูดคุยกับเพื่อนนิดหน่อย ก่อนจะพาไปไหว้พระ มาถึงนี่แล้วกวางจะปฏิเสธอะไรได้ล่ะ ทำได้แต่พยักหน้าตอบตกลงไป ———- พวกเราใช้เวลาเดินทางประมาณชั่วโมงเศษก็มาถึงร้านอาหารที่ครูแกพูด ทีแรกแอบตกใจ เพราะครูเลี้ยวรถเข้ามาตามป้ายที่เขียนเอาไว้ว่า รีสอร์ท พอรถขับเข้ามานิดนึงกวางก็รู้ได้ทันทีว่ามันคือ ม่านรูด แต่ครูก็ขับต่อ พอเลยออกมาด้านหลังถึงได้กลายเป็นสวนอาหารบรรยากาศสวย เขียวชะอุ่มไปด้วยต้นไม้ ———- แค่เดินลงมาสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ ก็รู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูกแล้ว ———- ครูแกพาไปเจอเพื่อนอีกสองคนที่นั่งรออยู่ในร้านอาหารแล้ว พอพวกเพื่อนครูเห็นว่าลูกศิษย์ที่ครูพูดถึงคือ กวาง พวกเขาก็ทำตาโตมองหน้ากันเองอย่างตกใจ แสดงว่าน่าจะรู้จักกวางอยู่พอสมควร แต่ไม่รู้ว่ารู้จักในด้านไหนนะ ร้องเพลง แคสเกม หรือว่าโอนลี่แฟนกันนะ ———- ถ้าดูจากสายตาที่เหลือบมองตามสัดส่วนกวางคงพอเดาได้ว่าติดตามผลงานในส่วนไหนอยู่ ———- ทีแรกกวางก็กลัวจะอึดอัด แต่ครูและพวกเพื่อนแกพูดคุยกันอย่างผู้ใหญ่ มีเหตุผลและยิงมุกตลกบ้าง ตลอดการสนทนาระหว่างมื้อแรกของวัน ทำกวางรู้สึกผ่อนคลาย สนุกสนานกว่าที่คิด สุดท้ายกลายเป็นได้เพื่อนร่วมก๊วนไปทำบุญเพิ่มอีกสองคน ———— ถ้าจะมาเล่ารายละเอียดเรื่องทำบุญคงไม่มีใครอยากอ่าน กวางเลยขอข้ามไปพูดถึงจุดสำคัญเลยดีกว่า ———- มันเกิดขึ้นตอนที่พวกเรากำลังไปที่วัดที่สามหรือสี่ ไม่แน่ใจ เพราะทุกวัดอยู่บนถนนเส้นเดียวกันหมด ครูและผองเพื่อนได้พากวางไปพักผ่อน หาอะไรทานเล่นที่คาเฟ่แห่งนึง ภายในตกแต่งสวยงาม มีทุ่งนาด้วย และที่สำคัญมีห้องพักอีกเช่นเคย ทุกที่เที่ยวแถวนี้ต้องมีพ่วงห้องพักตลอด ———- ช่วงนี้ไม่น่าใช่ฤดูท่องเที่ยว แถมโควิดอีกทำให้พวกเราเหมาคาเฟ่เลยก็ว่าได้ ระหว่างทานของหวาน พวกครูก็ขอกวางถ่ายรูปคู่กันใหญ่ ผลัดกันเข้ามาทีละคนบ้าง สองคนบ้าง บางภาพก็ถ่ายเป็นหมู่ครบทั้งสี่คน แต่ไม่ว่าจะภาพไหนกวางก็มักจะถูกแอบสัมผัสเสมอ ———- ช่วงแรกก็เป็นแตะเอวเบาๆ แต่พอเห็นกวางไม่บ่นและยังยิ้มแย้มอยู่ พวกเขาก็เริ่มแตะหลัง หนักขึ้นก็โอบเอว โอบไหล่ มือที่เริ่มเหี่ยวย่นมาสัมผัสลูบไล้ตัวกวางแบบนี้มันก็รู้สึกสยิวพิกล ยิ่งหลายมือพร้อมกันยิ่งพากวางแอบคิดทะลึ่งในใจ ———- ก็เพราะพวกพี่ที่ติดตามกวางนั่นล่ะ อยากเห็นกวางทำอย่างนู้นอย่างนี้ ไม่คิดว่าคนอ่านอย่างกวางจะเก็บเอาไปคิดบ้างรึไง ———— “น้องกวางนี่สวย หุ่นดีเหมือนในรูปจริงๆ” “ใช่ๆ ผิวก็สวย ดูสิ ขาวเนียนไม่มีริ้วรอยเลย” ———- พวกเพื่อนครูได้ทีก็แตะเนื้อต้องตัวกวางเป็นว่าเล่น หยิบมือมาลูบไล้ อีกคนก็แอบวางมือไว้บนต้นขา ปลายนิ้วโป้งแทบจะแตะโดนจุดสำคัญอยู่แล้ว กวางนั่งยิ้มพูดคุยทั้งที่ใจเต้นแรง แอบสยิวทุกครั้งที่ถูกพวกผู้ใหญ่สัมผัส แต่อากาศไม่ค่อยเป็นใจให้นั่งคุยกันสักเท่าไหร่ ———— วันนี้แดดแรงและร้อนอบอ้าวมาก ต้นข้าวในนาตั้งตรงไม่กระดิก แสดงว่าไม่มีลมพัดเลย กวางที่ใส่เสื้อผ้าแขนยาวขายาวมาชักจะร้อนล่ะสิ เหงื่อไหลออกมาเป็นเม็ดเลยล่ะ ถ้ากลิ่นกายจะฟุ้งขึ้นมาคงจะน่าอายไม่น้อย ———— “อากาศร้อนมากเลยว่ามั้ย?” ครูยืนปาดเหงื่อ ใช้มือกระตุกคอเสื้อโปโลระบายความร้อน “นั่นสิ เอาน้องกวางมาทรมานแท้ๆ เหงื่อไหลเป็นทางเลย” “ไม่เป็นไรค่ะ” กวางยิ้มตอบกลับแบบนอบน้อมตามประสาเด็ก “เอางี้ เราไปเปิดห้องนั่งพักกันสักแปปมั้ย ค่อยเดินทางต่อ” ———— ชายมีอายุสามคนมองตากันเหมือนมีนัยยะบางอย่าง ก่อนที่พวกเขาจะหันหลังไปมองบ้านพักหลังเล็กๆ ริมน้ำไม่ห่างจากคาเฟ่นัก แล้วหันกลับมาชักชวนกวาง ———— ทั้งที่รู้ว่าถ้าตอบตกลงจะเกิดเรื่องอะไร แต่ตอนนั้นใจมันเต้นตึกตักอย่างกับเด็กสาวแรกรุ่นที่พึ่งถูกมือชายครั้งแรก ไม่รู้จะต้องโทษอากาศที่มันร้อน หรือใจที่ร้อนลุ่มอยากจะลิ้มรสสวาทกันแน่ กวางจึงตอบตกลงไป ———— ติดตามตอนต่อไปอาทิตย์หน้า